Deze gesprekken voeren we met enige regelmaat. Het gebrek aan startvermogen verbaast ons soms. We snappen het wel, het lijkt onzeker om te starten met iets waarvan je nog geen voorspelde uitkomst hebt. Dat het omgekeerde waar is lees je in dit artikel. Sterker nog, dit artikel is precies met de start-mindset geschreven: geen idee waar we uitkomen maar laten we gewoon starten met schrijven. Collega’s Michiel en Nan hebben zin om op vrijdagmiddag, vlak voor de borrel, ‘gewoon’ iets op te leveren wat waardevol is, én onszelf een gevoel geeft van voldoening.
Toevallige ontdekkingen
Denk even aan Columbus. Denk je nu echt dat hij een businessplan had? Jazeker, hij heeft vast goed nagedacht welke bemanning hij meenam en hoeveel proviand. Was zijn missie om een westelijke route naar Indië te ontdekken mislukt, nu hij op de totaal onbekende Bahama’s stuitte? Nieuwe ontdekkingen vinden vooral plaats door gewoon te doen en nieuwe wegen of oplossingen te ontdekken. (Agile) transformaties zijn niet anders. Als we iets nieuws willen doen maar als we tegelijkertijd niet weten wat de uitkomst ervan is, is het dan niet beter gewoon te beginnen en van de eerste stappen te leren?
Sneller door de feedback lus
In de woorden van Peter Senge: “the only sustainable competitive advantage is being able to learn faster than your competitor.” Met andere woorden, focus niet op perfectie maar focus op snelle feedbacklussen. Een van de beroemdste voorbeelden hiervan die we in de buitenwereld zien is het verschil in ontwikkeling van commerciële ruimtevaart tussen SpaceX en Boeing.
Aan de oppervlakte zien we hier de ene na de andere raketmotor ontploffen. Kostbaar falen. Maar als we door de ogen kijken van feedback lussen en leren, zien we hier iets heel anders. Dan zien we namelijk een bedrijf wat in staat is veel sneller te leren dan de competitie. Leren doen we namelijk niet op papier, leren doe je in de praktijk door te ervaren. Je kunt het nog zo goed uitgedacht hebben, in de praktijk gaat het anders. Niet voor niets zeggen ze in het leger: Geen enkel plan overleeft het eerste contact met de vijand. Of prosaischer door voormalig top bokser Mike Tyson: ”Everybody’s got a plan till they get punched in the mouth.”
Terug naar die raketmotor. We zien aan het eind van het filmpje dat de raket zelfstandig kan landen. Dit is een mooie analogie voor de competitie tussen Boeing en SpaceX. Terwijl spaceX door snel de feedbacklus te blijven doorlopen in relatief korte tijd een werkende herbruikbare commerciële raket ontwikkelt blijft Boeing achter. Werken er bij Boeing dan geen slimme mensen? Natuurlijk wel, maar als raketontwikkelaars leren ze gewoon langzamer dan SpaceX. Het maakt daarmee ook weinig uit hoe groot je initiële voorsprong is. Uiteindelijk leg je het altijd af tegen iemand die sneller kan leren dan jij.
Eenzelfde soort voorbeeld zijn de uitvinders van de luchtvaart (de gebroeders Wright). Zij hadden slechte tot geen plannen maar sloegen aan het experimenteren. Gewoon; vleugels bouwen een stoel daartussen en iets van een motor. Door meerdere malen te falen kwamen ze tot de eerste vlucht. Aan de andere kant was Samuel Langley bezig om hetzelfde te doen. Het verschil was echter dat zij goed gesubsidieerd waren en beschikten over slimme ingenieurs die plannen maakten. Wie heeft hier ‘skin in the game’? De gebroeders Wright waren intrinsiek gemotiveerd en Langley was goed geoutilleerd. Hij stopte de dag nadat bekend werd dat de gebroeders Wright hem voorbij waren. Dit leert ons dat motivatie key is om te veranderen.
Conclusie
Starten, leren, skin in the game om vol te houden als het moeilijk wordt. Dat is de winnende combinatie.
Wil je succesvol worden, dan MOET je van de kant. Het verschil tussen winnen en verliezen zit hem in de executie. Er zijn genoeg mensen met een goed idee, maar hoeveel mensen komen van het papier af en gaan aan de slag?
Je moet leren wat er écht werkt en aanpassen aan wat je hebt geleerd.
Hou vol waar anderen afhaken. Maak het af!
Tijd voor de borrel!
